Wchodzisz i wiesz

Według gazety, Luwr zlecił w 2018 roku audyt bezpieczeństwa ekspertom z francuskiego domu jubilerskiego Van Cleef & Arpels. Ich raport zawiera dwustronicowy opis włamania do Galerii Apolla – zgodny z rzeczywistym przebiegiem wydarzeń z 19 października.

W dokumencie jest mowa o możliwym użyciu podnośnika od strony ulicy, aby dostać się na taras galerii i wejść do środka przez okno – określone jako „jeden z najbardziej wrażliwych punktów placówki”. Zwrócono też uwagę na brak kamer w tej części Luwru.

Raport został jednak zignorowany. Muzeum tłumaczy, że zmiany w kierownictwie sprawiły, iż nowa dyrekcja zapoznała się z nim dopiero po włamaniu.

Raport obciąża Luwr” – komentuje „Le Monde”. „To nowy trop dla śledczych dotyczący potencjalnych zleceniodawców, którzy mogli wykorzystać wyciek dokumentu” – ocenia.

19 listopada władze placówki zapowiedziały zainstalowanie do końca przyszłego roku stu kamer zewnętrznych. Na terenie Luwru ma też działać mobilny posterunek policji; pojawi się w muzeum już podczas bożonarodzeniowej przerwy świątecznej.

Rabunku w Galerii Apollina dokonała 19 października czteroosobowa grupa. Dwóch mężczyzn włamało się do Luwru, wchodząc przez okno balkonowe przy użyciu podnośnika. W środku zniszczyli witryny i zrabowali klejnoty koronne warte niemal 90 milionów euro. W tym czasie dwaj inni sprawcy pozostawali na zewnątrz, by przygotować ucieczkę.

Na liście skradzionych skarbów są tiara, naszyjnik i kolczyki z zestawu biżuterii z szafirami królowej Marii Amelii i królowej Hortensji, szmaragdowa biżuteria z zestawu cesarzowej Marii Ludwiki, żony Napoleona Bonapartego, broszka i tiara cesarzowej Eugenii oraz zawierająca 94 diamenty broszka z połowy XIX wieku, znana jako broszka relikwiarzowa. Złodzieje zgubili jeden z łupów – koronę cesarzowej Eugenii, żony Napoleona III. Luwr nabył ją w 2008 roku za 6,72 mln euro.

Śledczy nadal szukają zrabowanych klejnotów, a także próbują zidentyfikować ewentualnych zleceniodawców tej zuchwałej kradzieży. Cztery osoby usłyszały zarzuty, za które grozi do 15 lat. We wtorek zatrzymano cztery kolejne.

Czytaj także: Napad na Luwr po polsku. Pijani okradli ruiny i zaatakowali strażnika

Prokuratura podała, że jedną z zatrzymanych osób jest obywatelka Rosji i Francji – Anna N., podejrzewana o próby uzyskania od firm francuskich informacji na temat interesów gospodarczych Francji. N. jest założycielką działającej we Francji organizacji o nazwie SOS Donbass. Zarzuty wobec niej dotyczą szpiegostwa, a także przestępczości zorganizowanej i współudziału w uszkodzeniu obiektów dziedzictwa narodowego – podała prokuratura.

Pozostali zatrzymani to dwaj mężczyźni urodzeni we Francji, Vincent P. i Bernard F., oraz obywatel rosyjski Wiaczesław P.

Agencja AFP poinformowała we wtorek wieczorem o dwóch postępowaniach dotyczących szpiegostwa gospodarczego na rzecz Rosji oraz ingerencji zagranicznej.

Dziennik „Le Parisien” podał, że wszystkie cztery osoby związane są z SOS Donbass, założoną przez Annę N. we wrześniu 2022 r. Obecnie przewodniczącym tej organizacji jest Vincent P., który wcześniej na Korsyce kierował tamtejszą sekcją prokremlowskiego ruchu motocyklowego Nocne Wilki.

„Le Parisien” poinformował, że francuska Dyrekcja Generalna Bezpieczeństwa Wewnętrznego (DGSI) podejrzewa, że organizowane przez SOS Donbass transporty humanitarne oraz zbiórka funduszy i sprzętu mogły służyć jako przykrywka dla działań szpiegowskich na rzecz Moskwy. Według DGSI Anna N. i Vincent P. mogli zostać zwerbowani przez służby rosyjskie podczas wyjazdów do Donbasu. Oboje zostali zatrzymani 17 listopada – dodał dziennik.

Bernard P. to również działacz SOS Donbass. Według „Le Parisien” on też został oskarżony o współpracę wywiadowczą z obcym państwem. Wcześniej był objęty nadzorem sądowym i otrzymał zakaz wszelkiej działalności społecznej dotyczącej Rosji.

DGSI prowadziła śledztwo w sprawie SOS Donbass od początku roku i po pewnym czasie objęła nim czwartą osobę – Wiaczesława P., obywatela Rosji mieszkającego w regionie paryskim, również związanego z tą organizacją. Podejrzewany jest on o rozklejanie prorosyjskich ulotek na paryskim Łuku Triumfalnym. Został zidentyfikowany dzięki kamerom monitoringu. Z połączeń telefonicznych wynika, że informował Annę N. o swoich działaniach.

Czytaj też: Doradca Trumpa podpowiadał... Putinowi? Sensacyjne doniesienia

26 listopada 2025 r. Trybunał Konstytucyjny ogłosił orzeczenie wydane w sprawie wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego dotyczącego ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku służbowego sędziego.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 189 k.p.c. w zakresie, w jakim przedmiotem ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa czyni nawiązanie stosunku służbowego sędziego wskutek jego powołania przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, jest niezgodny z art. 179 i art. 180 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Orzeczenie zapadło jednogłośnie.

Trybunał Konstytucyjny ocenił konstytucyjność stosowania art. 189 k.p.c. jako podstawy powództw zmierzających do ustalenia statusu sędziów i prawidłowości ich powołania. Wskazał, że powództwo o ustalenie jest narzędziem właściwym dla sporów cywilnych wynikających ze stosunków prywatnoprawnych, a więc takich, które można rozpatrywać w tradycyjnej drodze sądowej. Sprawy dotyczące powoływania sędziów i wykonywania przez nich mandatu mają jednak charakter ściśle ustrojowy i nie mieszczą się w kategorii spraw cywilnych.
Trybunał podkreślił, że powołanie sędziego, oparte na art. 179 Konstytucji, stanowi akt o charakterze publicznoprawnym, nadający sędziemu inwestyturę i uprawnienia do trwałego wykonywania władzy sądowniczej. Nie można traktować go jako wyniku umowy ani stosunku cywilnoprawnego. Prerogatywa Prezydenta w tym zakresie jest samodzielna i wyłączona spod kontroli sądowej, choć jej wykonanie zależy od wniosku Krajowej Rady Sądownictwa, która odpowiada za ocenę kandydatów.
Trybunał wyjaśnił także znaczenie art. 180 Konstytucji, który ustanawia zasadę nieusuwalności sędziów. Zasada ta służy ochronie stabilności wymiaru sprawiedliwości, a odstępstwa od niej są dopuszczalne jedynie w przypadkach wskazanych ustawowo i wyłącznie na podstawie orzeczenia sądu. Stosunek służbowy sędziego łączy elementy pracownicze z elementami ustrojowymi, jednak te drugie mają charakter dominujący, co uniemożliwia kwalifikowanie całego stosunku jako cywilnoprawnego.
W związku z tym Trybunał uznał, że art. 189 k.p.c. nie może być wykorzystywany do badania ważności powołania sędziego ani istnienia jego mandatu. Dopuszczenie takiej praktyki naruszałoby prerogatywę Prezydenta, prowadziłoby do ingerencji sądów powszechnych w kwestie ustrojowe i zakłócałoby konstytucyjny podział władz.
W konsekwencji Trybunał stwierdził, że art. 189 k.p.c., stosowany w zakresie dotyczącym ustalania statusu sędziów, jest niezgodny z Konstytucją. Stabilność powołań sędziowskich jest bowiem fundamentem funkcjonowania sądów, zaufania obywateli oraz prawidłowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości. Dlatego kwestie te pozostają wyłączone spod kognicji sądów powszechnych.

Skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: sędzia TK Wojciech Sych - przewodniczący, sędzia TK Justyn Piskorski - sprawozdawca, sędzia TK Krystyna Pawłowicz, wiceprezes TK Bartłomiej Sochański, sędzia TK Michał Warciński.
 

O jego odejściu mówiło się od miesięcy. Rezygnację ogłosił rok temu, tuż po osiągnięciu wieku emerytalnego, ale ani Stolica Apostolska nie znalazła mu następcy, ani on sam nie palił się do tego, by prestiżowy urząd opuszczać.

W Watykanie od dawna mówi się ponoć o konieczności „przewietrzenia polskiego episkopatu”, ale papież Leon XIV chce zająć się tematem na spokojnie. Orędownikiem pozostawienia Jędraszewskiego „najchętniej co najmniej do końca roku” miał być podobno nuncjusz w Polsce, abp Antonio Guido Filipazzi, który utrzymuje dobre relacje z hierarchą i celowo opóźniał proces wyboru następcy. W końcu musiał jednak ustąpić. 

Abp Jędraszewski przez osiem lat był jednym z najbardziej rozpoznawalnych i zarazem najbardziej kontrowersyjnych hierarchów w Polsce. Gdy w 2016 roku przyjechał do Krakowa, jego ingres na Wawelu brzmiał jak obietnica „radosnego trudu głoszenia Chrystusa” i troski o „skrzywdzonych”. W praktyce to on nadał ton najbardziej konfrontacyjnej wersji polskiego katolicyzmu. Z ambony piętnował „tęczową zarazę”, „gender”, „neomarksizm”, łącząc homilie z ostrą diagnozą polityczną. Wypowiedzi o „dziękczynieniu Bogu za braci Kaczyńskich” czy tyrady przeciw edukacji seksualnej czyniły go idolem prawicy i symbolem upolitycznienia ambony dla reszty. Często i chętnie wypowiadał się w mediach związanych z Prawem i Sprawiedliwością.

Specyficzną retoryką zrażał nie tylko coraz większą część wiernych, ale również najbliższych współpracowników. Otwarty konflikt wybuchł w 2023 roku, gdy Jędraszewski usunął z urzędu proboszcza mariackiego, ks. Dariusza Rasia – prywatnie brata polityka Trzeciej Drogi, a wcześniej Platformy Obywatelskiej. Oficjalnym powodem miały być „nieprawidłowości finansowe”, ale wśród duchownych szybko pojawiły się głosy, że chodziło o coś więcej. 

Czytaj też: Dziękował Bogu za braci Kaczyńskich. „Wielce szanowni jubilaci”

W kręgach kurialnych zaczęto mówić o „skoku na kasę”, a sam Raś odwołał się do Watykanu. Sprawa, która wciąż nie doczekała się finału, stała się symbolem stylu rządzenia Jędraszewskiego – pełnego nieufności, zamkniętego na dialog.

Z każdym rokiem coraz bardziej otaczał się gronem lojalnych współpracowników, których wynagradzał posadami w kurii i na probostwach. Dla krytyków był to przejaw nepotyzmu i budowania własnego „dworu”, dla zwolenników – konsekwentne oczyszczanie diecezji z „elementu liberalnego”. Pod Wawelem nie brakowało głosów, że arcybiskup myśli już nie o przyszłości archidiecezji, lecz o własnym zabezpieczeniu po odejściu z urzędu.

Czytaj też: Napięta sytuacja w PiS. Kłótnia dwóch liderów

Zdecydowanie mniej stanowczy był w kwestiach, które dotyczyły grzechów samego Kościoła. Podczas prezentacji raportu o przypadkach pedofilii wśród duchownych w 2018 roku mówił, że „stygmatyzowanie Kościoła” jest równie niebezpieczne, jak same nadużycia. Wzywał do „miłosierdzia wobec sprawców”, o ofiarach wspominając półgębkiem. Wierni nie kryli rozczarowania.

Watykan długo nie reagował, choć jego nazwisko coraz częściej pojawiało się w zagranicznych analizach jako przykład „polskiego problemu”: Kościoła, który zamiast pokuty wybiera konfrontację. Gdy w kolejnych latach papież Franciszek mianował nowych kardynałów, Jędraszewski był konsekwentnie pomijany. W Krakowie – mieście Macharskiego, Dziwisza, Wojtyły – odbierano to jako „policzek” i degradację.

Tymczasem w kościelnych kuluarach ruszyła giełda nazwisk. Najczęściej wymienia się trzech kandydatów: biskupa gliwickiego Sławomira Odera, wieloletniego postulatora procesu kanonizacyjnego Jana Pawła II; kardynała Konrada Krajewskiego, dotychczasowego prefekta Dykasterii ds. Posługi Miłosierdzia w Watykanie, który – jak piszą włoskie media – chciałby wrócić do kraju; oraz kardynała Grzegorza Rysia, metropolitę łódzkiego, o którym mówiło się już w 2016 roku, gdy odchodził Stanisław Dziwisz.

Ktokolwiek by to nie był, stanie przed trudnym (niemożliwym?) zadaniem: odbudowy zaufania do instytucji Kościoła. 

Czytaj też: Przyznano Nagrodę im. Sacharowa. Trafi do Andrzeja Poczobuta

Władimir Putin przebywa obecnie z wizytą w Kirgistanie, a wraz z nim rzecznik Dmitrij Pieskow.

Był on pytany przez dziennikarzy o postępy w rozmowach pokojowych. – Jest za wcześnie, aby stwierdzić, że porozumienie jest blisko – powiedział Pieskow cytowany przez TASS.

Doradca Putina do spraw polityki międzynarodowej Jurij Uszakow potwierdził, że Rosja „zapoznała się z planem”. – Wymaga on poważnej analizy – stwierdził.

Uszakow poinformował, że przedstawiciele rosyjskich służb wywiadowczych spotkali się w Abu Zabi ze swoimi ukraińskimi odpowiednikami, z którymi rozmawiali o „bardzo drażliwych kwestiach”, w tym o wymianie jeńców. W Abu Zabi doszło także do nieplanowanego wcześniej spotkania z ministrem sił lądowych USA Danem Driscollem, ale nie rozmawiano z nim na temat najnowszej wersji planu pokojowego dla Ukrainy.

– Nie, plan pokojowy nie był dyskutowany w Abu Zabi. Plan pokojowy nie był dyskutowany na szeroką skalę z nikim. Widzieliśmy go, został nam przekazany, ale nie było jeszcze żadnych dyskusji – powiedział Uszakow, cytowany przez Reutersa z powołaniem na rosyjską telewizję państwową.

Zobacz także: Zełenski: Rosja liczy się najbardziej z amerykańską siłą

Doradca Putina przekazał, że planuje omówić ze specjalnym wysłannikiem prezydenta USA Donalda Trumpa Steve'em Witkoffem sprawę ujawnionego przez agencję Bloomberga zapisu ich rozmowy telefonicznej z 14 października. Z rozmowy wynika, że Witkoff radził Uszakowowi, jak ma się zachowywać wobec Trumpa przed jego spotkaniem z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim. Opublikowanie przez Bloomberga transkrypcji z rozmowy ocenił jako próbę utrudnienia rozmów dotyczących ewentualnego porozumienia pokojowego dla Ukrainy.

W środę Uszakow przekazał, że Witkoff ma przyjechać do Moskwy w przyszłym tygodniu na rozmowy o planie pokojowym dla Ukrainy.

Słowa Uszakowa nijak mają się do tego, co w środę rano ujawnił Reuters, powołując się na trzy nieoficjalne źródła.

Agencja podała, że 28-punktowy plan pokojowy USA dla Ukrainy został opracowany na podstawie dokumentu przygotowanego przez Rosję i przedłożonego administracji Donalda Trumpa w październiku.

Według tych źródeł Rosjanie udostępnili dokument, w którym przedstawiono warunki Moskwy dotyczące zakończenia wojny, wysokim rangą urzędnikom amerykańskim po spotkaniu Trumpa z Zełenskim, które odbyło się 17 października w Waszyngtonie.

Niemający oficjalnego charakteru dokument zawierał sformułowania, których Rosja wcześniej używała podczas negocjacji, w tym wysuwając odrzucone przez Ukrainę żądania, takie jak zrzeczenie się przez nią znacznej części terytorium na wschodzie kraju.

Według Reutersa jest to pierwsze potwierdzenie, że dokument – o którego istnieniu po raz pierwszy ta agencja poinformowała w październiku – był kluczowym elementem 28-punktowego planu USA. Agencja zaznaczyła, że nie jest jasne, dlaczego i w jaki sposób administracja Trumpa zaczęła opierać się na rosyjskim dokumencie, aby stworzyć własny plan pokojowy.

Zdaniem cytowanych źródeł niektórzy wysocy rangą przedstawiciele administracji USA, którzy zapoznali się z dokumentem, w tym sekretarz stanu Marco Rubio, uważały, że żądania Moskwy zostaną prawdopodobnie odrzucone przez Ukraińców. Po przekazaniu przez Rosjan dokumentu Rubio omówił go w rozmowie telefonicznej z rosyjskim ministrem spraw zagranicznych Siergiejem Ławrowem – twierdziły źródła.

W tym tygodniu Rubio potwierdził w rozmowie z dziennikarzami w Genewie, że otrzymał „liczne nieoficjalne dokumenty i materiały tego rodzaju”, nie podał jednak szczegółów.

Plan został opracowany przynajmniej częściowo podczas spotkania, które odbyło się w październiku w Miami z udziałem zięcia Trumpa Jareda Kushnera, specjalnego wysłannika Trumpa Witkoffa i specjalnego wysłannika Kiriłła Dmitrijewa. Jak powiedziały Reutersowi dwa źródła zaznajomione ze sprawą, niewielu pracowników Departamentu Stanu i Białego Domu zostało poinformowanych o tym spotkaniu.

Plan pokojowy w pierwotnej wersji został źle przyjęty zarówno przez Ukrainę, jak i jej europejskich sojuszników, którzy uznali, że za bardzo idzie na rękę Rosji. W efekcie prowadzonych od weekendu negocjacji usunięto z niego dziewięć punktów, choć kilka kwestii, a zwłaszcza ewentualne ustępstwa terytorialne, wymaga jeszcze uzgodnienia.

Agencja RIA Novosti podała w środę, że Sobolew zmarł w Wołgogradzie w wieku 87 lat. „Zmarł wczoraj (we wtorek – przyp. red.) po długiej chorobie. Walerian Markowicz to legendarna postać dla Wołgogradu i przemysłu zbrojeniowego” – przekazał agencji Wiaczesław Czerepachin, przyjaciel rodziny inżyniera.

Sobolew urodził się w 1938 roku w Stalingradzie (obecnie Wołgograd). Po ukończeniu Stalingradzkiego Instytutu Mechanicznego rozpoczął pracę w przedsiębiorstwie zbrojeniowym Barrikady, gdzie awansował na stanowisko głównego konstruktora.

Założył Centralne Biuro Konstrukcyjne Titan, w ramach którego pod jego przewodnictwem opracowano między innymi dwustopniowy rakietowy pocisk balistyczny pośredniego zasięgu RSD-10 Pionier, międzykontynentalny pocisk balistyczny (ICBM) klasy ziemia-ziemia RS-12M1 Topol-M czy pocisk balistyczny krótkiego zasięgu (SRBM) 9K720 Iskander. Iskandery są wykorzystywane w atakach na ukraińskie miasta.

Sobolew był doktorem nauk technicznych, profesorem i kierownikiem katedry mechaniki teoretycznej w Instytucie Politechnicznym w Wołgogradzie.

Czytaj także: Zmasowany atak Rosjan na Kijów. Celem metro i cztery dzielnice

Na stronie dedykowanej dla ZNP www.zdrowotneznp.naubroker.pl można zapoznać się ofertą ubezpieczenia zdrowotnego w Lux Med.

Oferta wyłącznie dla naszych członków i członków ich rodzin.

Obowiązujący kod do regionu do wpisania na powyższej stronie to: ZNP17

The post Oferta Lux Med dla członków ZNP i ich Rodzin appeared first on ZNP.