Wchodzisz i wiesz

W poniedziałek, 22 września około godz. 17.35 częstochowscy strażnicy miejscy patrolowali rejon Śródmieścia i al. Wolności. W pewnym momencie zauważyli jak mężczyzna dewastuję elewację jednego z budynków i nanosi na nią napisy. Strażnicy miejscy szybko ujęli wandala na gorącym uczynku. Sprawca musi liczyć się z odpowiedzialnością za swój czyn.

Akty dewastacji są frustrujące dla właścicieli zniszczonego mienia, którzy muszą ponosić koszty naprawy oraz dla mieszkanek i mieszkańców miasta, którzy żyją w zdewastowanym otoczeniu. Straż Miejska w Częstochowie apeluje, aby wszelkie akty dewastacji zgłaszać natychmiast na telefon alarmowy do służb mundurowych. Telefon alarmowy Straży Miejskiej to 986. Tylko szybko interwencja może przyczynić się do ujęcia sprawcy, który następnie odpowie za swój czyn. Każdy zgłaszający ma zagwarantowaną anonimowość.

Źródło: Straż Miejska w Częstochowie

Do wypadku doszło o godz. 6.45. Z nieoficjalnych informacji kia sportage z nieznanych przyczyn zmieniła pas ruchu i zderzyła się czołowo z jadącą z naprzeciwka ciężarówką. Na miejscu lądował helikopter LPR. Niestety, 53-letnia kierująca SUV-em zmarła w wyniku odniesionych obrażeń. Dwie pasażerki w ciężkim stanie zostały przetransportowane do szpitala. Jak poinformowała policja śląska, jedna z nich zmarła w szpitalu.

Na miejscu pracują służby. Policjanci wyjaśniają przyczyny i okoliczności tego zdarzenia.

Droga jest całkowicie zablokowana. Policjanci wyznaczyli objazdy: od strony Kłobucka przez Wręczycę Wielką, od strony Częstochowy przez miejscowość Pierzchno.

Źródło: Policja Śląska

Andrzej Bargiel jako pierwszy człowiek na świecie wszedł na Mount Everest (8849 m n.p.m.) i zjechał z jego wierzchołka na nartach do wysokości bazy (ok. 5364 m n.p.m.) bez wspomagania tlenem.

– To jeden z ważniejszych kroków w mojej sportowej karierze. Zjazd z Everestu bez tlenu był dla mnie marzeniem, które dojrzewało latami – powiedział po zjeździe. 

Polak spędził 16 godzin na wspinaczce w strefie śmierci, czyli na wysokości powyżej 8000 m n.p.m., nie korzystając z dodatkowego tlenu. Wejście na szczyt trwało dłużej, niż zakładano, dlatego sportowiec spędził na nim zaledwie kilka minut.

Następnie przypiął narty i rozpoczął historyczny zjazd, ścigając się z zachodzącym słońcem. Na wysokości obozu drugiego (ok. 6400 m n.p.m.) zastała go noc, uniemożliwiająca bezpieczne nawigowanie. Zatrzymał się w obozie i kontynuował zjazd wraz ze wschodem słońca – podaje portal Tatromaniak.

W fenomenalnym stylu sportowiec pokonał lodowiec Khumbu bez korzystania z liny i poręczówek i zakończył zjazd na wysokości bazy. 

– Zjazd Bargiela z K2 w 2018 roku wyznaczył nowe standardy w skialpinizmie. Zjazd z Mt. Everest tylko potwierdził, jak wyjątkowymi umiejętnościami dysponuje – podkreślił himalaista Dariusz Załuski.

Urodzony w 1988 roku w Łętowni (woj. małopolskie), Bargiel od najmłodszych lat związany był z górami i sportem. To utytułowany skialpinista, wielokrotny mistrz Polski i reprezentant kraju w narciarstwie wysokogórskim. Zasłynął jako pionier ekstremalnych zjazdów z najwyższych szczytów świata. Jest światowej sławy sportowcem, znanym z realizacji niezwykle śmiałych wizji sportowych, które łączy z perfekcyjnym przygotowaniem.

Historia drogi Andrzeja Bargiela na Mount Everest zostanie pokazana w filmie dokumentalnym. Premiera już w 2026 r.

Czytaj też: Kolejny ośmiotysięcznik zdobyty przez Polaka. „Bez butli, bez Szerpów”

Nie poskąpił on również kąśliwych uwag pod adresem samej organizacji.

– Zakończyłem siedem wojen i nigdy nie dostałem telefonu od ONZ. Oto dwie rzeczy, które od nich dostałem: zepsute schody ruchome i zepsuty prompter.

Liczba zakończonych wojen, które Trump wskazał jako swój sukces, budzi wątpliwości. Sprawdziliśmy te deklaracje – to fałsz. Prezydent USA miał udział w kilku rozejmach i porozumieniach przejściowych, ale rzadko kiedy doprowadzały one do trwałego pokoju. Część stron sporów w ogóle kwestionuje jego rolę, a w kilku przypadkach nie było realnych przesłanek, że wybuchnie wojna. Biały Dom nie przedstawił dowodów na poparcie tezy o „siedmiu wojnach”.

• Rozejm to nie to samo, co pokój – wiele z porozumień to tylko krótkotrwałe zawieszenia broni.

• Spór nie oznacza wojny – część przypadków to napięcia polityczne, a nie przygotowania do działań zbrojnych.

• Kwestionowana rola Stanów Zjednoczonych – rządy niektórych krajów otwarcie zaprzeczyły, że Waszyngton miał wpływ na rozejm.

W lipcu Trumpowi udało się doprowadzić do krótkiego rozejmu między Kambodżą a Tajlandią po eskalacji sporu terytorialnego. Prezydent groził wstrzymaniem rozmów handlowych i naciskał na przywódców obu państw. Konflikt o starożytne świątynie nie został jednak rozwiązany – zaraz potem pojawiły się oskarżenia o łamanie rozejmu, demonstracje i starcia na granicy.

Dowiedz się więcej: Wytoczyli ciężkie działa, zamknęli granicę. „Eskaluje w kierunku wojny”

Trump twierdzi, że powstrzymał wybuch wojny na Bałkanach. Kosowo tę wersję podtrzymuje, Serbia – zaprzecza. Eksperci podkreślają, że nie było dowodów, by rzeczywiście przygotowywano się do starcia zbrojnego.

Podpisane w czerwcu porozumienie między Rwandą a Demokratyczną Republiką Konga miało zakończyć konflikt trwający od dekad. Trump nazwał je triumfem pokoju. Tymczasem raporty ONZ pokazują, że już kilka tygodni później doszło do masowych mordów, a krwawe walki trwają do dziś. 

Sprawdź: Masowa egzekucja cywilów. Wojna w Kongu przybiera na sile

10 maja oba państwa ogłosiły zawieszenie broni po ostrych starciach w Kaszmirze. Pakistan dziękował Trumpowi za mediacje, lecz Indie kategorycznie zaprzeczyły, jakoby Waszyngton miał w tym udział, wskazując, że decyzja zapadła w ramach bezpośrednich rozmów wojskowych.

Czytaj również: Pokój w zamian za handel z USA? Hindusi obalają wersję Trumpa

Latem doszło do najostrzejszych od lat starć między Izraelem a Iranem. USA przyłączyły się do izraelskich ataków na irańskie ośrodki nuklearne. 24 czerwca ogłoszono rozejm, w którego mediacji uczestniczyły Waszyngton i Katar. Niedługo po tym Iran postanowił znacznie ograniczyć współpracę z MAEA i ostrzegł, że odpowie ostro na kolejne ataki.

Trump sugerował, że szybko rozwiąże spór o tamę na Nilu, która poróżniła Egipt oraz Etiopię. Inwestycja została ukończona, ale konflikt o wodę wciąż pozostaje nierozstrzygnięty. Ani Kair, ani Addis Abeba nie potwierdzają, że doszło do skutecznych mediacji z udziałem przedstawicieli Waszyngtonu.

Geneza konfliktu: Etiopia dostała ostrzeżenie od Egiptu. Chodzi o ogromną tamę i wodę

8 sierpnia przywódcy obu państw podpisali w Białym Domu deklarację pokojową. Porozumienie nie jest jednak ostateczne. Armenia i Azerbejdżan wciąż różnią się co do warunków, a konflikt o Górski Karabach nie został rozwiązany. Trump uzyskał w zamian umowę na budowę korytarza transportowego, który nazwano „Trump Route for International Peace and Prosperity”.

Sprawdź: Historyczny pokój między Armenią i Azerbejdżanem. Swoje ugrały USA

Słowa „zakończyłem siedem wojen” w tym przypadku zdecydowanie mijają się z rzeczywistością. Trump wsparł jedynie kilka porozumień i rozejmów, jednak w większości były one kruche, łamane lub pozbawione realnej wartości. W niektórych przypadkach nie było nawet blisko wszczęcia konfliktu zbrojnego, a rządy otwarcie kwestionują rolę prezydenta USA w mediacjach.

Śledztwo dotyczyło sprawy z 2002 roku. To właśnie wtedy, jak ujawniła „Gazeta Wyborcza” Mateusz i Iwona Morawieccy kupili od parafii nieruchomości na warszawskim Oporowie. Za działkę, a technicznie rzecz biorąc 3 działki, małżeństwo zapłaciło 700 tys. zł.

Sprawa wywołała kontrowersje ze względu na to, jak polityk dowiedział się o możliwości zakupu gruntu. Gazeta sugerowała, że jako ówczesny radny sejmiku dolnośląskiego z ramienia AWS Mateusz Morawiecki miał dostęp do planów inwestycyjnych miasta i województwa. Okazało się, że przez nieruchomość ma przebiegać trasa szybkiego ruchu. Były premier tłumaczył w prokuraturze, że o możliwości zakupu dowiedział się od kard. Henryka Gulbinowicza. Jego rodzina miała dobrze znać się z hierarchą.

W 2013 roku polityk podzielił majątek z żoną i oficjalnie przestał być właścicielem terenu. Iwona Morawiecka, jak wynika z dokumentów, miała sprzedać nieruchomości w 2021 r. Za transakcję zainkasowała 14,9 mln zł, czyli ponad 20 raz więcej niż małżeństwo zainwestowało w teren.

Wrocławska prokuratura zdecydowała o umorzeniu śledztwa „w sprawie nadużycia w 2002 roku we Wrocławiu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielonych uprawnień przez ówczesnego proboszcza Parafii Rzymsko – Katolickiej p.w. św. Elżbiety we Wrocławiu”. Śledczy uznali, że „brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu”.

„Podstawą tej decyzji była analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań świadków, w tym obecnego i poprzednich proboszczy wskazanej Parafii i nabywców działek, uzyskanej i dołączonej do akt sprawy dokumentacji oraz akt postępowań karnych prowadzonych przez inną jednostkę organizacyjną Prokuratury. Przeprowadzone czynności w sprawie nie dostarczyły dostatecznych danych wskazujących na fakt zaistnienia czynu zabronionego. Pamiętać należy, że to strony umowy ustaliły kwotę zapłaty i w tym zakresie miały pełną swobodę w podejmowaniu decyzji. Fakt późniejszej sprzedaży tych działek za kwotę znacznie przekraczającą kwotę zakupu, jakkolwiek może budzić kontrowersje, to jednak de facto nie wpływa to na prawnokarną ocenę zachowania się stron umowy z 2002 roku” – wyjaśniła Prokuratura Okręgowa we Wrocławiu.

Decyzja w tej sprawie nie jest prawomocna.

CZYTAJ TEŻ: Prokuratura potwierdza. Ziobro i Morawiecki na liście Banasia

25 września 2025 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Prezesa Najwyższej Izby Kontroli dotyczący rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 września 2017 r. w sprawie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że:
1. § 11, § 20 ust. 2 oraz § 22 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 września 2017 r. w sprawie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej – Funduszu Sprawiedliwości w brzmieniach obowiązujących do 5 kwietnia 2022 r., nie są niezgodne z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej preambułą.

2. § 11, § 20 ust. 2 oraz § 22 ust. 2 rozporządzenia powołanego w punkcie 1 w brzmieniach obowiązujących do 5 kwietnia 2022 r. są zgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji w związku z art. 43 § 19 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.
Orzeczenie zapadło jednogłośnie.

Wnioskiem  z 29 września 2021 r. Prezes Najwyższej Izby Kontroli wniósł o stwierdzenie, że § 11, a także § 20 ust. 2 oraz § 22 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 września 2017 r. w sprawie Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej (dalej nazywanego Funduszem Sprawiedliwości) są niezgodne: 
– z art. 45 ust. 1 w związku z Preambułą oraz w związku z art. 2 Konstytucji;
– z art. 43 § 19 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy, a tym samym z art. 92 ust. 1 Konstytucji;
– z art. 29 ust. 2, art. 43, art. 44 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Zaskarżone przepisy dotyczą rozwiązań w zakresie warunków i trybu przekazywania środków z Funduszu Sprawiedliwości.

Wnioskodawca oparł swój wniosek na kilku zarzutach. 
Po pierwsze zarzucił, że przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości nie gwarantują prawidłowego wydatkowania tych środków, a ponadto sprowadzają immanentne ryzyko marnotrawstwa środków publicznych w szczególności przez ich wydatkowanie na cele nie związane bezpośrednio z określonymi w ustawie celami Funduszu. Wnioskodawca stwierdził, że zaskarżone przepisy rozporządzenia ograniczają zdolność instytucji publicznej, jaką jest Fundusz Sprawiedliwości, do rzetelnego i sprawnego działania, a przez to naruszają konstytucyjne prawo do sądu w zakresie wykonania orzeczeń sądowych, którego ochronie mają służyć.
Po drugie wnioskodawca stwierdził, że Minister Sprawiedliwości przyznał sobie w § 11 zakwestionowanego rozporządzenia możliwość powierzenia dowolnego zadania realizowanego ze środków funduszu przez podmiot należący do sektora finansów publicznych, a nieobjętego jednocześnie programem lub naborem wniosków. Wnioskodawca zarzucił, że Minister Sprawiedliwości przyznał więc sobie powierzenie realizacji zadań Funduszu podmiotom należącym do sektora finansów publicznych nie tylko w sytuacji, gdy zadania te nie zostały objęte programem, ale przede wszystkim umożliwił powierzanie zadań poza jakimkolwiek trybem.
Po trzecie, zdaniem wnioskodawcy, rozporządzenie nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 92 ust. 1 Konstytucji dla aktów wykonawczych, bowiem zamieszcza przepisy, które przyznają Dysponentowi Funduszu kompetencje nieprzewidziane w Kodeksie i wykraczające poza upoważnienie zawarte w art. 43 § 19 Kodeksu karnego wykonawczego.
Po czwarte wnioskodawca zarzucił, że oprócz zgodności z upoważnieniem ustawowym, rozporządzenie nie może być sprzeczne z normami konstytucyjnymi, a także z aktami ustawodawczymi, które pośrednio lub bezpośrednio dotyczą materii będącej przedmiotem rozporządzenia. W ocenie wnioskodawcy wskazane we wniosku regulacje ustawy o finansach publicznych, określające zasady wydatkowania środków publicznych, dotyczą materii będącej przedmiotem rozporządzenia. Wymóg ustawowego określenia odstępstw od zasady ogólnej stanowi ochronę interesów podmiotów zainteresowanych realizacją zadania. Tymczasem Prezes NIK wskazał, że kwestionowane przepisy rozporządzenia umożliwiają ignorowanie tej zasady, bo pozwalają na uznaniowe, nierówne i bez zastosowania obiektywnych i relewantnych kryteriów decydowanie przez Ministra Sprawiedliwości o przeznaczeniu środków Funduszu. Zdaniem wnioskodawcy dokonywanie wydatków publicznych w sposób celowy, oszczędny, terminowy i skuteczny jest bezspornym standardem funkcjonowania podmiotów wykonujących zadania publiczne.

Zaskarżone przez Prezesa NIK przepisy uległy w 2022 r. zmianie w okresie prowadzenia niniejszego postępowania. Trybunał uznał jednak, że z uwagi na charakter zmian dokonanych w treści zaskarżonych przepisów przez ich nowelizację z marca 2022 r. nie zachodzi negatywna bezwzględna przesłanka procesowa, jaką jest utrata mocy obowiązującej przez zaskarżone w postępowaniu przepisy. Nowelizacja przepisów polegała na ich doprecyzowaniu poprzez przeredagowanie ich pierwotnej treści zgodnie z zaleceniami pokontrolnymi NIK. Jednak zaskarżone przepisy wciąż wywierają skutki prawne. Trybunał stwierdził – w oparciu o dane opublikowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości – że przed zmianą tego przepisu dysponent Funduszu Sprawiedliwości przyznał dotacje, które były przekazywane w kilku transzach, także po ogłoszeniu i wejściu w życie rozporządzenia nowelizującego. Część z tych świadczeń przekazywana była jeszcze w 2023 r.

Regulacje zawarte w § 20 ust. 2 oraz § 22 ust. 2 dotyczyły momentu podjęcia przez dysponenta funduszu decyzji w przedmiocie unieważnienia konkursu z przyczyn innych niż przewidziane w rozporządzeniu, odmowy przyznania dotacji mimo pozytywnej opinii komisji konkursowej lub zmiany jej wysokości. Biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne i toczące się postępowania karne związane z przyznawaniem środków z Funduszu Sprawiedliwości, Trybunał uznał, że zaskarżone przepisy wywołują nadal skutki prawne i mogą stanowić podstawę rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej w tychże postępowaniach.

W toku postępowania w niniejszej sprawie Trybunał stwierdził, że powołanie do życia Funduszu Sprawiedliwości jest realizacją obowiązku wprowadzenia do systemu prawnego przepisów pozwalających na stworzenie zinstytucjonalizowanej struktury umożliwiającej skazanym, na których została nałożona kara grzywny, jej uiszczenie. Gospodarowanie środkami Funduszu nie jest elementem wykonania kary, a regulacje określające jego organizację i działanie nie mają związku z ograniczaniem prawa do sądu.

Fundusz Sprawiedliwości jest funduszem celowym, który spełniać ma powierzone mu w ustawie funkcje. Podsumować można je jako pomoc pokrzywdzonym przestępstwami oraz pomoc postpenitencjarną dla osób, które zakończyły odbywanie kary pozbawienia wolności, by ułatwić im powrót do społeczeństwa. Celem Funduszu Sprawiedliwości jest też wzmacnianie bezpieczeństwa, pomoc pokrzywdzonym i świadkom, przeciwdziałanie przestępczości oraz pomoc postpenitencjarną.

Trybunał stwierdził, że przepisy rozporządzenia z 2017 r. poddane kontroli przez Prezesa NIK swą treścią mieszczą się w granicach upoważnienia wyznaczonego przez ustawodawcę w art. 43 § 19 Kodeksu karnego wykonawczego. Ze sformułowań tego przepisu wyraźnie wynika, że ustawodawca pozostawił Ministrowi Sprawiedliwości dużą swobodę, co do tego jak ukształtować funkcjonowanie Funduszu.
Upoważnienie ustawowe do wydania analizowanego rozporządzenia w sprawie Funduszu nie wspominało o tym, że wszystkie wnioski powinny być składane w ramach zorganizowanych konkursów, poprzestawało na ogólnikowych stwierdzeniach w rodzaju: „tryb składania wniosków oraz przekazywania środków”, „zasady gospodarki finansowej Funduszu”.
Sformułowanie przez ustawodawcę treści upoważnienia ustawowego dla Ministra Sprawiedliwości w zakresie przyznania mu kompetencji do ukształtowania treści rozporządzenia uznać należy za zabieg zamierzony.

Trybunał uznał również, że wątpliwości wnioskodawcy co do sformułowań zawartych w kontrolowanym rozporządzeniu dot. ustawy o finansach publicznych pozbawione są należytego uzasadnienia.

Trybunał orzekł, że możliwość unieważnienia konkursu z innych przyczyn niż te określone w § 20 ust. 1 rozporządzenia (tj. brak ofert lub odrzucenie wszystkich zgłoszonych wniosków) nie jest sprzeczna z oczekiwaniem ustawodawcy, by to Minister przesądził tryb przyznawania środków zgodnych z celami Funduszu Sprawiedliwości. Przepisy mogą bowiem przewidywać, że przyczyny unieważnienia konkursu muszą być stwierdzone w decyzji dysponenta. Przypomnieć w tym miejscu wypada, że każda taka decyzja podlega zaskarżeniu w trybie wyznaczanym m.in. przez Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawę Prawo zamówień publicznych. 
Analogiczne ustalenia dotyczą możliwości ingerencji dysponenta Funduszu w wysokość dotacji czy nawet odmowę jej przyznania mimo pozytywnego dla oferenta wyniku konkursu. Tryb przyznawania dotacji może bowiem przewidywać także uprawnienie dysponenta funduszu celowego, tj. Ministra Sprawiedliwości, z którego środków dotacja ta ma pochodzić, do ingerencji w wyniki konkursu.

Trybunał podkreślił, że Minister Sprawiedliwości, jako dysponent Funduszu Sprawiedliwości musi mieć i ma ustawowo i konstytucyjnie zagwarantowany odpowiedni zakres swobody w dystrybuowaniu środków pochodzących z tego Funduszu, albowiem zadania finansowane z Funduszu mieszczą się w obszarze odpowiedzialności Ministra. Działalność komisji konkursowej Funduszu Sprawiedliwości może być postrzegana wyłącznie w kategoriach działalności wspomagającej Ministra Sprawiedliwości w zakresie realizacji zadań związanych z dysponowaniem środkami Funduszu.
Ustalenia komisji konkursowej (oceny ofert, punktacje, proponowane listy rankingowe), są elementem wewnętrznego procesu decyzyjnego i służą ułatwieniu Ministrowi podjęcia decyzji w przedmiocie dysponowania środkami Funduszu – przy czym nie mogą one wyłączać władzy dyskrecjonalnej Ministra w obszarze wydatkowania środków Funduszu. 
Komisja konkursowa ma bowiem charakter wyłącznie pomocniczy i opiniodawczo-doradczy, a jej rekomendacje nie są wiążące dla Ministra. Minister Sprawiedliwości, jako podmiot odpowiedzialny za całokształt gospodarowania środkami Funduszu Sprawiedliwości musi mieć bowiem zagwarantowane instrumenty prawne i prawo decydowania w ramach upoważnienia ustawowego, pozwalające na dokonanie weryfikacji rekomendacji komisji konkursowej i podejmowanie ostatecznych decyzji w przedmiocie przyznania środków pochodzących z Funduszu.

Skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: prezes TK Bogdan Święczkowski – przewodniczący, sędzia TK Krystyna Pawłowicz – sprawozdawca, sędzia TK – Wojciech Sych.
 

W południe Narodowy Bank Polski opublikował tabelę średnich kursów krajowej waluty w stosunku do walut obcych: 

• Kurs euro opublikowany w czwartek 25 września 2025 roku przez NBP wynosi: 4,2619 zł. 

• Kurs dolara opublikowany w czwartek 25 września 2025 roku przez NBP wynosi: 3,6295 zł. 

• Kurs funta szterlinga opublikowany w czwartek 25 września 2025 roku przez NBP wynosi: 4,8825 zł. 

• Kurs franka szwajcarskiego opublikowany w czwartek 25 września 2025 roku przez NBP wynosi: 4,5604 zł. 

Euro zamiast złotówki? Plusy i minusy wspólnej waluty [WIDEO]

• Kurs hrywny ukraińskiej (UAH) wynosi 0,0875 zł 

• Kurs korony szwedzkiej (SEK) wynosi 0,3866 zł 

• Kurs korony norweskiej (NOK) wynosi 0,3653 zł 

• Kurs korony czeskiej (CZK) wynosi 0,1755 zł.

Wbrew pierwotnym zapowiedziom resortu, edukacja zdrowotna nie jest w tym roku szkolnym obowiązkowa. Rodzic, który nie chce, by jego dziecko uczestniczyło w zajęciach, musi złożyć do 25 września pisemną rezygnację dyrektorowi szkoły. Uczeń pełnoletni musi ją złożyć sam.

W czwartek dziennikarze zapytali ministrę Nowacką, jaki ma przekaz do rodziców, którzy być może w ostatnich godzinach decydują o tym, czy ich dzieci będą uczęszczać na te zajęcia? – Zdrowie jest chyba jedną z najważniejszych rzeczy w życiu człowieka. Umiejętność radzenia sobie z problemami zdrowia fizycznego, psychicznego, kwestia diety, ruchu – to kluczowe kompetencje w życiu. To one potem decydują w dużej mierze, jak życie się nam układa – powiedziała ministra.

Stąd, jak dodała, zajęcia są prowadzone przez kompetentnych nauczycieli i z materiałami dostosowanymi do wieku dzieci. Przede wszystkim jednak, jak podkreśliła, przedmiot ten „daje odporność”. – Żyjemy w trudnych czasach. Patriotyzm to też umiejętność pomocy innym, (...), radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych, czy dbania o zdrowie swoje i innych – zaznaczyła.

Czytaj także: Edukacja zdrowotna – szansa czy zagrożenie? „Nie odbierajmy dzieciom tej wiedzy”

Dodała, że edukacja zdrowotna to „dodatkowa godzina w szkole, ale to jest najlepiej zainwestowana godzina”. – Zachęcam serdecznie rodziców, by dzieci uczęszczały na ten przedmiot, a i młodzież zachęcam, żeby dała szansę, bo warto naprawdę wiedzieć, w jaki sposób się badać, dbać o swoje zdrowie, ćwiczyć – dodała.

Zapytana o wstępne dane dotyczące frekwencji, przypomniała, że rodzice mają czas na złożenie deklaracji do 25 września. – Potem dyrektorzy mają kilka dni na wypełnienie danych w Systemie Informacji Oświatowej, więc nie wywierajmy na nich presji. Jeżeli będziemy gotowi z danymi, z przyjemnością je państwu przedstawimy – dodała. Przyznała jednak, że „największym problemem” jest godzina rozpoczęcia zajęć, czyli 7.10 lub po 16, przed lub po zajęciach obowiązkowych.

– Dlatego ministerstwo uważa, że to powinien być przedmiot obowiązkowy, bo tam są potrzebne informacje – powiedziała, podkreślając, że o potrzebie wprowadzenia edukacji zdrowotnej przez lata mówili eksperci. Zatem, jak dodała, „mając do wyboru przedmiot wprowadzony jako nieobowiązkowy lub niewprowadzony, oczywiście wybrałam wprowadzenie, nawet nieobowiązkowego”.

Ministra odniosła się też do porannego sondażu dla portalu Onet, z którego wynika, że 53,7 proc. Polaków popiera wprowadzenie do szkół zajęć z edukacji zdrowotnej, 27,1 proc. badanych jest przeciwnych a 19,3 proc. nie zajęło stanowiska.

– Sondaż jest dla nas bardzo dobrą informacją – powiedziała. – Ponad połowa uważa, że to dobry przedmiot, co w naszym spolaryzowanym społeczeństwie to i tak naprawdę dużo, bo przecież, w szczególności w obszarze edukacji, tych opinii jest bardzo wiele, a zamieszanie polityczne, jakie wywołała prawica z Episkopatem wokół tego przedmiotu, pokazują, że jednak ponad 50 proc. nie dało się zmanipulować – dodała.

Czytaj także: Spór o edukację zdrowotną. Ministra edukacji grzmi o pornolobby

Edukacja zdrowotna to przedmiot, który w tym roku szkolnym zastąpił wychowanie do życia w rodzinie, w szkołach podstawowych w klasach IV-VIII (w wymiarze jednej godziny tygodniowo w każdej z tych klas, przy czym zajęcia w klasie VIII mają być realizowane tylko w pierwszym semestrze) i w szkołach ponadpodstawowych (w wymiarze jednej godziny tygodniowo przez dwa lata). 

„Dziś o godz. 10:00 czasu nepalskiego stanąłem na szczycie mojego dziewiątego ośmiotysięcznika – Manaslu. Wspinałem się w swoim stylu, bez użycia tlenu z butli i bez wsparcia personalnego Szerpów” – przekazał w czwartek na Instagramie Krzyżowski.

W tym roku wspiął się także na Makalu, a wcześniej próbował zdobyć Annapurnę, jednak bez sukcesu. Na liście jego osiągnięć znajdują się również K2, Gasherbrum I i II, Broad Peak, Nanga Parbat, a także zeszłoroczny wyczyn, jakim było zdobycie Lhotse i Mount Everestu w ramach jednej wyprawy.

Zobacz także: Polski himalaista w szpitalu po wypadku na Broad Peak