Wchodzisz i wiesz

Straż Miejska otrzymała informację, że na terenie jednej ze szkół kilka osób próbuje rozpalić ogień na tartanowej nawierzchni boiska. Strażnicy miejscy szybko potwierdzili zgłoszenie. Na widok mundurowych podejrzane osoby próbowały oddalić się. Na tartanowej nawierzchni boiska paliły się papierowe kartki. Strażnicy miejscy ujęli osoby. Powiadomiono dyżurnego policji oraz dyrekcję szkoły. Strażnicy miejscy sporządzili też dokumentację ze zdarzenia w celu dalszego wykorzystania w przypadku ewentualnego stwierdzenia zniszczenia mienia.

Źródło: Straż Miejska w Częstochowie

23 lipca 2025 r. o godz. 11:00 Trybunał Konstytucyjny rozpozna skargę konstytucyjną M. W-B. dotyczącą orzeczenia przez sąd opiekuńczy o przyjęciu do domu pomocy społecznej osoby bez jej zgody.

Trybunał Konstytucyjny dokona kontroli zgodności art. 38 ust. 1 w związku z art. 39 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego „w zakresie, w jakim umożliwia orzeczenie sądu opiekuńczego o przyjęciu do domu pomocy społecznej osoby bez jej zgody”, z art. 30, art. 47 w związku z art. 31 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Skarżąca została umieszczona bez jej zgody w domu pomocy społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi na mocy postanowienia Sądu Rejonowego wydanego na podstawie art. 38 ust. 1 w zw. z art. 39 ust. 1, 2 i 3 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Wskutek zaskarżenia ww. postanowienia, Sąd Okręgowy podtrzymał stanowisko sądu pierwszej instancji i oddalił apelację Skarżącej w całości.
Skarżąca wskazuje, iż na skutek zapadłego w jej sprawie orzeczenia, jest obecnie przetrzymywana w domu pomocy społecznej bez zgody, głównie z powodu zapadłych w przywołanych postępowaniach negatywnych opinii biegłych, z którymi Skarżąca w zupełności się nie zgadza. Zdaniem Skarżącej tryb postępowania w przedmiocie orzeczenia o przyjęciu do domu pomocy społecznej osoby bez jej zgody, powinien zawierać procedury, które dokładniej zbadają stan zdrowia i egzystowania danej osoby, a finalnie uniemożliwią sądom orzekającym w sprawie dokonania ewentualnych pomyłek i osadzenia w domach pomocy społecznej osób, które nie spełniają ku temu przesłanek.

W ocenie Skarżącej, w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego nie wyszczególniono (oprócz m.in. przeprowadzenia i oceny opinii biegłych), w jaki dokładnie sposób Sąd ma badać podstawy umieszczania osoby bez jej zgody w domu pomocy społecznej. Skarżąca podnosi, że brak jest wystarczających regulacji, które umożliwiałyby Sądowi dokładne zbadanie okoliczności, iż wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego osoba, której dotyczy wniosek o przymusowe umieszczenie w domu pomocy społecznej, nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości korzystania z opieki innych osób oraz potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego, a także że zagraża swojemu życiu.
Zdaniem Skarżącej do procedowania w zakresie umieszczenia danej osoby bez jej zgody w domu pomocy społecznej niezbędna jest szczegółowa regulacja prawna, przewidująca tryb i zasady ingerencji w sferę wolności jednostki, której zdaniem Skarżącej w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego brak. Bez szczegółowej regulacji tj. dokładnego zbadania podstaw oraz wskazania Sądowi opiekuńczemu orzekającemu w sprawie o przymusowym umieszczeniu osoby w domu pomocy społecznej bez jej zgody, uwzględnienie takiego wniosku oznaczałoby ingerowanie w gwarantowane Konstytucją RP prawa człowieka, a mianowicie jej wolność.

Skarżąca podnosi także, że ustawa o ochronie zdrowia psychicznego stawia przed sądem wymóg co do sposobu przeprowadzenia postępowania poprzez przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych, które w ocenie Skarżącej są często niezgodne z rzeczywistością. Zdaniem Skarżącej regulacja dotycząca umieszczenia osoby w domu pomocy społecznej winna zostać albo usunięta z obowiązujących przepisów prawa, albo bardziej uszczegółowiona, aby zobligować sąd orzekający w danej sprawie do bardziej szczegółowego, restrykcyjnego zbadania danej sprawy.
W ocenie Skarżącej obecnie obowiązujące przepisy powodują pozbawianie wolności osób, które nie zagrażają swojemu życiu oraz życiu osób trzecich, a także osób, które są w stanie samodzielnie egzystować w życiu codziennym, w tym samodzielnie zaspakajać swoje podstawowe potrzeby życiowe. Zdaniem Skarżącej prowadzi to do instrumentalizacji takich osób, co narusza ich przyrodzoną i niezbywalną godność.

W ocenie Skarżącej takie uregulowanie przepisów prowadzi do ingerencji w jej wolność osobistą poprzez umieszczenie jej w domu pomocy społecznej bez jej zgody i jest sprzeczne z gwarancjami ochrony wolności ustanowionymi w Konstytucji oraz w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Zdaniem Skarżącej naruszono art. 30, art. 41 ust. 1, art. 47 w zw. z art. 31 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP poprzez przymusowe umieszczenie Skarżącej w domu pomocy społecznej, pomimo braku wyrażenia na to zgody, w związku z czym została ograniczona jej wolność.

Skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: prezes TK Bogdan Święczkowski –  przewodniczący, sędzia TK Wojciech Sych – sprawozdawca, sędzia TK Stanisław Piotrowicz, sędzia TK Michał Warciński, sędzia TK Jarosław Wyrembak.
 

Do zdarzenia doszło na 90. kilometrze autostrady A1, na odcinku pomiędzy węzłami Grudziądz i Nowe Marzy. Pożar wybuchł kilka minut przed godz. 7. Zapaliła się naczepa samochodu ciężarowego.

Nie ma osób poszkodowanych. Nie doszło też do uszkodzenia innych pojazdów. 

Trasa w kierunku Gdańska była całkowicie zablokowana. Utrudnienia trwały około godziny. Ruch został przywrócony przed godz. 9.

Na miejscu działało sześć zastępów straży pożarnej. Strażacy zabezpieczyli naczepę oraz zapobiegli rozprzestrzenieniu się ognia na kabinę ciężarówki i pobliskie obiekty.

Służby apelowały do kierowców o ostrożność i rozważenie alternatywnych tras. Policja i służby drogowe wprowadziły ruch wahadłowy. Kierowcy byli proszeni o korzystanie z lokalnych objazdów – zwłaszcza przez Grudziądz i Nowe Marzy.

Czytaj też: Ranił dziecko na trampolinie, skończył jazdę w dachu stodoły

Wszystko zaczęło się od fałszywego zgłoszenia. Policjanci z Wałbrzycha dostali informację o mężczyźnie z Paragwaju, który miał filmować jakieś dzieci. Szybko ustalili, że to nieprawda. Dokładnie sprawdzili jego telefon. Nie było tam ani zgodnych z donosem zdjęć, ani filmów. Jak ustalili, mężczyzna legalnie przebywa i pracuje w Polsce. 

Ale do wałbrzyskiej policji szybko wpłynęło drugie zgłoszenie. Okazało się, że Paragwajczyk został pobity. Na miejsce został wezwany zespół ratownictwa medycznego, który odwiózł poszkodowanego do szpitala. „Tak kończą się fake newsy i szczucie na niewinnego człowieka” – napisał 16 lipca na portalu X Dobrzyński, rzecznik prasowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 

Śledczy z Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu postawili zarzuty udziału w pobiciu dwóm mężczyznom, którzy dopuścili się napaści: 22- i 26-latkowi. 

Czytaj też: Zarzuty za pobicie obcokrajowca. Został posądzony o nagrywanie dzieci

„To się dzieje nie tylko tam” – napisała 16 lipca na X Anna Mierzyńska, analityczka kampanii dezinformacyjnych publikująca w oko.press. „W weekend zostałam poinformowana o dyskusji na lokalnej łódzkiej grupie na Facebooku – nad samosądem wobec cudzoziemca, który rzekomo miał kogoś potrącić” – poinformowała. 

Według relacji Mierzyńskiej w internetowej dyskusji nikt nie wspomniał o wezwaniu policji. Za to wymieniano się adresem cudzoziemca, aby go pobić. „Informujący mnie mężczyzna zadzwonił na policję, tam usłyszał, że musi się stawić osobiście. Nie mógł. Ostatecznie wysłał maila. Czy cudzoziemca pobito? Mam nadzieję, że nie!” – napisała. 

1 maja w portalu TVP.Info opisywaliśmy podobną sytuację z Opola. Do internetu trafiło zdjęcie mężczyzny stojącego przy wejściu do sklepu. Według kolportujących je internautów, miał zaatakować 29-latka jadącego hulajnogą. Wszystko jednak wskazuje, że winą mężczyzny był tylko ciemniejszy kolor skóry. Policjanci szybko wykluczyli jego związek ze sprawą. „Całkowicie przypadkowa osoba” – usłyszeliśmy wówczas od jednego z nich.

Czytaj też: „Niemcy przepychają nam migrantów”? Ten film tego nie dowodzi

– W ostatnich dniach czy tygodniach mamy do czynienia z całą serią takich zdarzeń – czy to sprowokowanych przez zupełnie wyssane z palca pseudorelacje, czy wynikających z przekonania o jakiejś odpowiedzialności zbiorowej – mówi Rafał Pankowski, socjolog i politolog, badacz ruchów neofaszystowskich i współzałożyciel Stowarzyszenia Nigdy Więcej. 

Pankowski łączy te zachowania z działaniami polityków. – Niewątpliwie wiążą się z taką nagonką, histerią antyimigracyjną – ocenia. Nie ma wątpliwości, że to cyniczne wykorzystanie stereotypów i uprzedzeń. 

Pytamy o wpis Jacka Sasina, byłego wicepremiera i ministra aktywów państwowych. 10 lutego opublikował zdjęcie dwóch ciemnoskórych osób. „Łomża. To nie Berlin ani Marsylia – to Podlaskie. Polska. Dzisiaj. Rząd Tuska traci kontrolę nad granicą i bezpieczeństwem obywateli. Zamiast chronić – wpuszcza nielegalną imigrantów. Podlaskie mówi: dość” – skomentował. 

– Jedyną winą pokazywanych ludzi miałby być kolor skóry. Wydaje się to czymś nie do pomyślenia w XXI wieku – mówi Rafał Pankowski. 

Jakub Petelewicz z Centrum Badań nad Zagładą Żydów Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk patrzy na te wydarzenia okiem historyka. – Przywołana sytuacja z oskarżeniem osoby uchodźczej o filmowanie dzieci, co doprowadziło do jej pobicia, budzi niepokojące skojarzenie z wydarzeniami, których konsekwencją w lipcu 1946 roku był pogrom kielecki – zauważa. 

– Ktoś mógłby powiedzieć, że to zbyt daleko idące skojarzenie. Warto jednak przypomnieć, że tamte wydarzenia zainicjowała rzekoma troska o losy dziecka i rzucone na „obcych”, ocalałych z Zagłady Żydów, oskarżenia o jego rzekome uprowadzenie w kontekście motywu mordu rytualnego – dodaje. 

Czytaj więcej: „Rozniosło się, że Żydzi dzieci na krew mordują”. 79 lat od pogromu kieleckiego

Według Petelewicza możemy obawiać się narastania atmosfery, która w przeszłości prowadziła do niebezpiecznych tendencji. Pytany, czy obecne wydarzenia odzwierciedlają nacjonalistyczną atmosferę lat trzydziestych XX wieku, podkreśla, że nie można mówić o prostych analogiach. 

– Atmosfera ta była pokłosiem przybierającego na sile nurtu politycznego, mającego swe emanacje w całej Europie. W Polsce przybrała ona wydźwięk głównie antyżydowski, ale i antyukraiński – podkreśla. 

Petelewicz dodaje, że nacjonalistyczny klimat zaistniał w życiu politycznym i publicznym II Rzeczpospolitej głównie za sprawą Narodowej Demokracji Romana Dmowskiego czy Obozu Narodowo-Radykalnego. – Ta politycznie motywowana niechęć, wzmacniana przekazem Kościoła, prowadziła do wrogości, która nierzadko kończyła się aktami przemocy czy wręcz wydarzeniami pogromowymi. Historyk podkreśla, że wzorce te miały bardzo długie trwanie – nawet po zakończeniu wojny i tragicznym doświadczeniu Holokaustu.

Czytaj też: „Sprawdzamy”: Kremy z filtrem powodują groźne choroby?

W rozmowie z portalem TVP.Info Rafał Pankowski zastanawia się nad motywacją dla antyimigranckich wybryków. – Ona jest pewną zagadką, tajemnicą. Ile trzeba mieć w sobie pokładów agresji, ideologii, żeby marnować swoje życie na tak absurdalne działania? – pyta. Jak podkreśla, część społeczeństwa jest podatna na manipulacje i dezinformację. Zwłaszcza podlaną ksenofobią. 

– Dobrze wiadomo, że ośrodki takiej dezinformacji to są często ośrodki putinowskie. Ale z drugiej strony politycy, którzy się odwołują do takich instrumentów, ponoszą odpowiedzialność za kształtowanie się tej atmosfery – ocenia socjolog. 

Stowarzyszenie „Nigdy Więcej” od lat 90. prowadzi „Brunatną Księgę” – rejestr agresji wobec mniejszości. Pankowski wspomina o niej, wyjaśniając, że nie mamy do czynienia z żadnym nowym zjawiskiem. – To, co widać ostatnio, to jest rosnąca w olbrzymim tempie liczba takich zdarzeń. I na pewno powinna budzić alarm. Powinniśmy mieć świadomość, że sytuacja eskaluje i wymyka się spod kontroli – ocenia. 

Czytaj też: Przepełnione ośrodki dla imigrantów? Jest jeden problem

Jakub Petelewicz przyznaje, że niepokojące skojarzenia historyczne „nasuwają się same”. 

– Chcę wierzyć jednak, że są one na wyrost. Wiara ta wynika także z nadziei: że siła demokracji, w której żyjemy teraz, wbudowane w nią instytucje postawią tamę brunatnej fali nacjonalizmu i ksenofobii – mówi. Ocenia, że jako społeczeństwo jesteśmy dojrzalsi i mądrzejsi o doświadczenia Zagłady. 

– Na ostatnie ksenofobiczne incydenty patrzy z rosnącym niepokojem i oburzeniem. – Źródeł takich postaw i zachowań należy niestety upatrywać w świadomie kreowanej przestrzeni politycznej. Znalazły sobie rzeczników w osobach, które – z ubolewaniem trzeba powiedzieć – są członkami parlamentu, albo są przez tych członków honorowani. Wystarczy wspomnieć posła Grzegorza Brauna czy Roberta Bąkiewicza – mówi Petelewicz. 

Przekonuje, że ich czyny i zachowania podgrzewają atmosferę ksenofobiczną i antyuchodźczą. Sprzeczną z jakimikolwiek innymi wersjami polskości. 

Czytaj też: Cenowe ekstrema cen mieszkań. Największe wzrosty i spadki